Artykuł 167 Kodeksu Pracy należy do rozdziału obejmującego Urlopy Wypoczynkowe.
Co należy rozumieć pod poniższymi zapisami Kodeksu Pracy?
„Art. 167. § 1. Pracodawca może odwołać pracownika z urlopu tylko wówczas, gdy jego obecności w zakładzie wymagają okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczynania urlopu.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany pokryć koszty poniesione przez pracownika w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu.
Art. 1671. W okresie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik jest obowiązany wykorzystać przysługujący mu urlop, jeżeli w tym okresie pracodawca udzieli mu urlopu. W takim przypadku wymiar udzielonego urlopu, z wyłączeniem urlopu zaległego, nie może przekraczać wymiaru wynikającego z przepisów art. 1551.
Art. 1672. Pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu.
Art. 1673. Łączny wymiar urlopu wykorzystanego przez pracownika na zasadach i w trybie określonych w art. 1672 nie może przekroczyć w roku kalendarzowym 4 dni, niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy.”
Wedle zapisów powyższego artykułu, pracownik przebywający na urlopie może zostać z niego odwołany przez pracodawcę. Do takowych sytuacji najczęściej dochodzi, gdy już w trakcie trwania urlopu pracownika, w zakładzie pracy dochodzi do nieprzewidzianych sytuacji, zdarzeń losowych, które wymagają obecność pracownika, a nie były możliwe do przewidzenia w momencie, gdy pracownik rozpoczynał swój urlop. Pracodawca dokonując odwołania pracownika z urlopu jest zobowiązany do tego, by pokryć wszystkie koszty, jakie pracownika poniósł, w związku z jego nagłym i nieplanowanym odwołaniem z aktualnie odbywającego się urlopu.
Również w tym samym artykule znajdujemy zapis, iż pracownik, który jest w okresie wypowiedzenia umowy o pracę zobowiązany jest do wykorzystania przysługującego mu urlopu, jeśli pracodawca udzieli mu takowego, pomimo pozostawiania pracownika w okresie wypowiedzenia. Jeśli dochodzi do takich sytuacji, należy wziąć pod uwagę fakt, iż wymiar udzielonego w tym wypadku urlopu nie może przekraczać wymiaru, jaki wynika z przepisów artykułu 1551. Do wymiaru tego nie zalicza się urlopu zaległego.
Kolejno, wedle artykułu pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi tak zwanego urlopu na żądanie. Termin urlopu zostaje wskazany przez pracownika. W ciągu roku kalendarzowego pracownikowi przysługuje prawo do wykorzystania czterech dni urlopu na żądanie. Zgłoszenie urlopu na żądanie musi zostać dokonane przez pracownika, najpóźniej w dniu, w którym rozpoczyna się urlop.
Wedle Kodeksu Pracy, urlop na żądanie udzielany w ciągu roku kalendarzowego nie może przekroczyć w sumie czterech dni. Zapis ten obowiązuje niezależnie od tego, z jaką liczbą pracodawców, pracownik pozostaje w kolejnych stosunkach pracy, w danym roku.
Urlop na żądanie stanowi integralną część urlopu wypoczynkowego, choć różni się jego warunkami udzielania oraz maksymalną długością, przez jaki może trwać. Urlop na żądanie nie jest ujmowany w planie urlopów. Nadto, przysługuje wszystkim pracownikom. Również tym, którzy podejmują swoją pierwszą pracę w życiu. Urlop na żądanie nigdy nie przechodzi na następny rok, nie sumuje się więc. Co więcej, wniosek o tego typu urlop może zostać zgłoszony w dowolnej formie, także ustnie, poprzez rozmowę telefoniczną z pracodawcą.
