Zatrudnienie pracownika w naszym kraju wciąż wiąże się z dość wysokimi kosztami. W dużej mierze wiążą się one z rodzajem umowy, na podstawie której pracownik wykonuje swoją pracę. W Polsce mamy trzy typy takich umów – umowę zlecenie, o dzieło i umowę o pracę.
Umowa zlecenie
Jeżeli umowa zlecenie dla pracownika jest jego jedynym tytułem do ubezpieczenia, pracodawca jest w obowiązku zapłacić za pracownika wszelkie składki związanie z ubezpieczeniem rentowym, emerytalnym, wypadkowym i zdrowotnym. Rodzaj ubezpieczenia chorobowego w tym przypadku jest dobrowolne i zależne od pracownika. Dodatkowo, jeżeli pracownik już jest zatrudniony na etat, trzeba odprowadzić także składki na ubezpieczenie społeczne i składkę zdrowotną, które są odprowadzane od zsumowanego przychodu z tytułu umowy o pracę i dodatkowej umowy cywilnoprawnej. Jeżeli jednak pracownik podpisał z pracodawcą kilka takich umów, pracodawca będzie mógł odprowadzić składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe tylko od jednej z nich, podczas gdy od każdej będzie musiał jednak odprowadzić także składki zdrowotne.
Jeżeli pracownik ma podpisaną u innego pracodawcy umowę o pracę, a jego wynagrodzenie z tego tytułu jest równe minimalnemu, miesięcznemu wynagrodzeniu, drugi pracodawca, podpisując z nim umowę zlecenie, jest w obowiązku odprowadzenia składek na ubezpieczenie zdrowotne. Gdyby pracownik nie osiągał na umowie o pracę minimalnego dochodu, koniecznym jest wtedy odprowadzenie składek także na ubezpieczenie emerytalne i zdrowotne. Tylko dobrowolnie pracownik może zgłosić się wówczas również do ubezpieczenia chorobowego.
Jeżeli osoba zatrudniona przez pracodawcę na umowie zleceniu uczy się i jest poniżej 26 roku życia, pracodawca nie odprowadzi od niej żadnych składek.
Umowa o dzieło
To najmniej kosztowny dla pracodawcy rodzaj umowy z pracownikiem, o ile pracownik ten nie pozostawał uprzednio w żadnym stosunku pracy z danym pracodawcą. W takiej sytuacji nie ma żadnego obowiązki płacenia składek. Zobowiązanie jednak powstanie, kiedy pracownik pozostanie w stosunku pracy z pracodawcą. W takiej sytuacji pracodawca musi ponieść koszty związane z ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym, chorobowym, wypadkowym i zdrowotnym.
Umowa o pracę
W przypadku takiej umowy pracodawca po pierwsze musi potrącić część wynagrodzenia z pensji pracownika w ramach składek na ubezpieczenia, a po drugie – sam musi jeszcze do nich dopłacić. Z wynagrodzenia pracownika pracodawca potrąca: 9, 76% całości wynagrodzenia na składkę emerytalną, 1, 5% na składkę rentową, 2, 45% na chorobową, 9% na zdrowotną od podstawy brutto pomniejszonej o poprzednie składki społeczne. Pracodawca dopłaca natomiast do części składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe i Fundusz Pracy. Wygląda to w ten sposób, że pracodawca dopłaca kolejne 9, 76% na składkę emerytalną, 6, 5% na rentową, 1, 93% na wypadkową, 2, 45% idzie na Fundusz Pracy, kolejne 0, 1 % stanowi składkę na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a 1, 5% – na Fundusz Emerytur Pomostowych.
Podsumowując, całkowity koszt pracodawcy w przypadku zatrudnienia pracownika na umowie o pracę wynosi około 20, 74% całkowitego jego wynagrodzenia brutto. Firma w pewnych sytuacjach może być zwolniona od płacenia składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zazwyczaj sytuacje te obejmują przypadki powrotu pracownika po urlopie macierzyńskim lub wychowawczym, bądź pracowników, którzy przekroczyli 55 lat w przypadku kobiet i 60 lat w przypadku mężczyzn.
