Nienormowany czas pracy na mocy art. 128 ustawy Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 roku to czas, podczas którego pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy bądź innym miejscu przeznaczonym do wykonywania tej pracy. W uzasadnionych przypadkach można stosować system zadaniowego czasu pracy. Nazywa się go niekiedy nienormowanym czasem pracy.
Elementem zadaniowego czasu pracy jest wyznaczenie przez pracodawcę konkretnego zadania lub zadań do wykonania przez pracownika. Zazwyczaj takiego charakteru nie mają obowiązki, które wynikają z zakresu jego czynności. Nie jest dopuszczalne w jego ramach wskazanie osiągnięcia danego rezultatu ekonomicznego jako podstawy wymiaru czasu pracy.
Warto pamiętać, iż w nienormowanym czasie pracy również obowiązujące są normy czasu pracy, które wynikają z przepisu art. 129 Kodeksu Pracy. Czas pracy nie może więc przekroczyć 8 godzin na dobę i średnio 40 godzin w tygodniu, biorąc pod uwagę przeciętny pięciodniowy tydzień pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. W przypadku zadaniowego czasu pracy pracodawca musi wykazać, iż powierzył pracownikowi zadanie możliwe do wykonania w czasie pracy, który wynika z ogólnie obowiązujących norm czasu pracy.
Pracodawca ma także obowiązek porozumieć się z pracownikiem przed wprowadzeniem takiego systemu pracy. W oparciu o porozumienie ustala on czas niezbędny do wykonania określonych zadań. Pracownik nie musi jednak zgodzić się na czas, który zaproponował mu pracodawca. Podczas ustalania czasu potrzebnego do wykonania powierzonych pracownikowi zadań pracodawca musi wziąć pod uwagę wymiar czasu pracy, który wynika z ogólnych norm czasu pracy. Pracownik musi być więc w stanie wykonać zadania w ciągu 8 godzin na dobę oraz średnio 40 godzin w tygodniu.
Nienormowany czas pracy ma jednak zalety, zarówno dla pracowników, jak i pracodawców. Pozwala bowiem efektywnie wykorzystać czas spędzany w pracy, bez konieczności spędzania w zakładzie pracy 8 godzin, jeśli nie ma takiej potrzeby. Sprawdza się w przypadku osób, które łączą kilka etatów lub etat z inną formą zatrudnienia, a także studentów. Ten system wykorzystywany jest często w stosunku pracowników na stanowiskach niestacjonarnych – przedstawicieli handlowych, konsultantów, listonoszów czy kurierów.
Gdyby okazało się, iż pracownikowi została przydzielona ponadnormatywna liczba zadań, której nie jest w stanie wykonać podczas 8-godzinnego dnia pracy, należy mu się rekompensata finansowa. Również i osobom zatrudnionym w nienormowanym czasie pracy przysługuje dzień wolny w tygodniu za pracę w sobotę lub niedzielę. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy pracownik sam kształtuje swój rozkład pracy i samodzielnie podjął decyzję o pracy w te dni.
