Technik dentystyczny to zawód, który jest nieco zbliżony do protetyka. Prawo do używania tytułu technika uzyskuje się po zdaniu egzaminów w szkole policealnej o takim profilu.
Najczęściej technicy dentystyczni ściśle współpracują z dentystami. Niektórzy prowadzą samodzielne pracownie. Główne zadanie technika to wykonywanie konstrukcji nazębnych lub zastępujących zęby, a więc: aparatów, prostujących zęby, protez, szyn, obturatorów czy koron zębowych. W tym celu podczas nauki szczegółowo uczy się on anatomii i ruchu poszczególnych części jamy ustnej, a także grupy zębów i rozróżnianie ich. Podczas pracy sam projektuje wykonywane później konstrukcje. Naprawia też uszkodzone aparaty czy protezy. Nie udziela jednak porad w zakresie ich pielęgnowania, ponieważ montażem protez i całym kontaktem z pacjentem zajmuje się lekarz i to on w razie czego odpowiada wobec pacjenta za błędy, popełnione przy stworzeniu protezy czy korony. W drugą stronę, odpowiada także wobec technika np. za źle wykonane wyciski, na podstawie których technik nie może zrobić prawidłowego odlewu gipsowego. Jednak wszelkie błędy, leżące po stronie technika powodują obniżenie jego końcowego wynagrodzenia.
Specyfiką tego zawodu jest konieczność posiadania certyfikatów na materiały, z których wykonuje się konstrukcje nazębne, zwłaszcza te z zawartością cyrkonu. Naturalnie, rzadkość materiału wpływa na jego wysoką cenę, wobec tego od technika dentystycznego wymaga się precyzyjnego rozliczania się z wykorzystanych materiałów i sprzętu.
Jeśli chodzi o zarobki, na najwyższe mogą liczyć technicy, prowadzący samodzielną działalność gospodarczą. Jeśli współpracują w renomowanym gabinetem stomatologicznym, uzyskanie ok. 5-6 tys. zł „na rękę” nie jest trudne. Na podobnym poziomie stoją zarobki techników, zatrudnionych w prywatnych gabinetach, chociaż w ich przypadku występuje większa zależność od dentysty, z którym technik tworzy zespół. W takim układzie technik jest niejako „podwykonawcą” elementów. Najniższe zarobki – w granicach 1500-2000 zł uzyskują technicy zatrudnieni w przychodniach i gabinetach państwowych. Nie są rzadkie sytuacje pracy na część etatu jednocześnie w dwóch-trzech miejscach.
W kwestii wymaganych zdolności, technik musi posiadać przede wszystkim wysokie zdolności manualne. Oprócz tego bardzo dobry wzrok i wysoką cierpliwość, ponieważ jest to praca wymagająca wielu godzin precyzyjnego formowania elementów z porcelany, gipsu czy innych materiałów. Zaleca się przeprowadzanie testów alergicznych na materiały, wykorzystywane w pracowni technika.
