Do tej pory umowy na czas określony były niejednokrotnie wykorzystywane przez pracodawców. 21 sierpnia 2015 roku ogłoszono jednak ustawę, która ma na celu ograniczyć nieuzasadnione wykorzystywanie takowych umów. Na mocy przepisów przejściowych odłożone zostało jednak jej wprowadzenie w życie, które ma nastąpić dokładnie 22 lutego 2016 roku. Wprowadzone zmiany obejmują przede wszystkim zasady zawierania oraz rozwiązywania umów na czas określony, stąd mogą wynikać spore komplikacje dla pracodawców. Co jednak dokładnie się zmieni?
Do tej pory pracodawcy dość często wykorzystywali fakt, że ustawa nie przewidywała maksymalnego okresu, na jaki mogła być zawierana umowa na czas określony, stąd nie brakowało przypadków, w którym ów umowy trwały nawet kilka lat. Od 22 lutego tego typu umowa będzie mogła trwać maksymalnie 33 miesiące. Okres ten tyczy się także zawierania między tymi samymi stronami stosunku pracy kilku umów o pracę. Na tej podstawie łączny okres zatrudnienia nie będzie mógł przekraczać 33 miesięcy. Jeśli ów termin zostanie przekroczony, od następnego dnia pracownik będzie uważany za zatrudnionego na umowie o pracę na czas nieokreślony.
Kolejna zmiana tyczy się zasady, wedle której ten sam pracodawca i pracownik będzie mógł zawrzeć tylko trzy umowy na czas określony, a następna winna być już umową na czas nieokreślony. I nie ma w tym wypadku znaczenia, jaki czas upłynie między kolejno zawieranymi umowami.
Do tej pory zawarcie umowy na czas nieokreślony następowało po trzech kolejnych umowach na czas określony, pomiędzy którymi nie było przerwy dłuższej, aniżeli miesiąc. Pracodawcy stosowali jednak wybiegi wydłużania okresów przerw między zawieranymi umowami na czas określony, dzięki czemu mogli wystosowywać ich właściwie nieograniczoną liczbę.
Odstępstwa odnośnie przewidzianych ograniczeń czasowych oraz liczbowych, względem zawieranych umów na czas określonych, będą dotyczyły między innymi:
umów w celu zastępstwa pracownika,
wykonywania pracy o charakterze sezonowym,
wykonywania pracy o charakterze dorywczym,
tak zwanych umów zawartych ze względu na obiektywne przyczyny leżące po stronie pracodawcy.
Zmiany obejmują także kwestię wypowiadania umów o pracę na czas określony. Od wejścia w życie noweli wypowiedzenie umowy na czas określony będzie skuteczne dla każdej tego typu umowy, niezależnie od czasu jej trwania oraz tego czy zawarto w niej tego typu postanowienia. Ponadto okres wypowiedzenia będzie wynosił od 2 do 3 tygodni, w zależności od czasu zatrudnienia pracownika, czyli nie będzie, jak do tej pory uzależniony od rodzaju zawartej umowy. Wynosić będzie tyle samo czasu dla umów zawieranych na czas określony, jak i nieokreślony.
Ponadto wprowadzone zostaje ograniczenie rodzajów umów o pracę do trzech dla:
umów o pracę na czas próbny,
umów o pracę na czas określony,
umów o pracę na czas nieokreślony.
Dla pracodawców wprowadzone zmiany mają duże znaczenie. Szczególnie w zakładach pracy, gdzie niemalże „normą” było stosowanie kilkuletnich umów na czas określony. Pracodawcy będą musieli zastanowić się, jak rozwiązać tego typu sytuację, biorąc pod uwagę również fakt, iż zastosowane nowe zasady odnośnie wypowiadania umów, wydłużą proces realizacji wypowiedzenia.
