Wynagrodzenie chorobowe

W czasie kiedy pracownik jest chory, przysługuje mu tak zwane wynagrodzenie chorobowe. Zasady odnośnie jego wynagrodzenia oraz możliwości względem przyznania określa Kodeks Pracy. W jakim wypadku i komu przysługuje wynagrodzenie chorobowe?

Wedle artykułu 92 Kodeksu Pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe za okres niezdolności do pracy, jeśli doszło do choroby bądź odosobnienia w związku z występowaniem choroby zakaźnej, które to trwało przez okres łącznie do 33 dni w roku kalendarzowym. W przypadku pracowników powyżej 50 roku życia, liczy się okres do 14 dni w roku kalendarzowym. W tych okolicznościach każdemu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe w wysokości 80% otrzymywanego wynagrodzenia, o ile przepisy w zakładzie pracy nie przewidują wyższej kwoty.

Drugim przypadkiem kiedy przysługuje wynagrodzenie chorobowe jest niezdolność do pracy spowodowana wypadkiem, który nastąpił w drodze do bądź z pracy. Ów przysługuje również w przypadku ciąży. Powyższe dwa przypadki związane są z przyznawaniem wynagrodzenia chorobowego w wysokości 100%.

Prawo do 100%-ego wynagrodzenia chorobowego przysługuje nadto pracownikom, u których niezdolność do pracy wynikła z poddawania się niezbędnym badaniom lekarskim, przewidzianym dla dawców komórek, tkanek, a także narządów.

Wysokość przysługującego wynagrodzenia obliczana jest według zasad, które obowiązują przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Ów wynagrodzenie wypłacane jest za wszystkie dni niezdolności do pracy i wlicza się tutaj także dni wolne od pracy.

Te same zasady względem obliczania wysokości wynagrodzenia chorobowego obowiązując pracowników przed 50 rokiem życia, jak i po 50 tym roku życia, przy czym biorąc pod uwagę drugi przypadek, niezdolność do pracy określa się po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia. Wynagrodzenie chorobowe może również oscylować wokół wyższej (ale nie niższej) kwoty, jeśli odrębne przepisy panują w zakładzie pracy, w którym pracuje dany pracownik.

Wynagrodzenie chorobowe przysługuje osobom, które podlegają dobrowolnemu, jak i obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu.

 

W przypadku obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego, wynagrodzenie chorobowe należy się:

  • pracownikom, którzy nawiązali stosunek pracy,
  • osobom odbywającym służbę zastępczą,
  • członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz spółdzielni kółek rolniczych.

 

W przypadku dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, wynagrodzenie chorobowe należy się:

  • osobom wykonującym pracę na podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej,
  • osobom wykonującym pracę nakładczą,
  • duchownym,
  • osobom prowadzącym poza rolniczą działalność gospodarczą, ale także osobom z nimi współpracującym,
  • osobom, które są w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności bądź tymczasowego aresztowania i wykonują pracę odpłatnie, na podstawie skierowania do pracy.

 

Uprzednio wymieniony obowiązujący limit 33, jak i 14 dni uprawniających do otrzymania wynagrodzenia chorobowego podlega jeszcze jednej zasadzie. Nie wlicza się w ten okres, okresu zwolnienia wynikającego z niezdolności do pracy na podstawie rozwiniętej choroby, która przypadła na okres tak zwanego wyczekiwania na otrzymanie wynagrodzenia chorobowego.

Pracownicy nabywają prawo do wynagrodzenia chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanej pracy, a w przypadku osób podlegających ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnemu, jest to okres 90 dni.

 

Prawo do wynagrodzenia chorobowego od pierwszych dni pracy dotyczy osób, których nie obejmuje okres wyczekiwania, a są to osoby:

  • które sprawowały mandat posła bądź senatora, a praca została podjęta w czasie 90 dni od zakończenia kadencji,
  • które stały się niezdolne do pracy ze względu na wypadek w drodze do bądź z pracy,
  • które są absolwentami szkoły/uczelni wyższej, a ich zatrudnienie nastąpiło w czasie 90 dni od daty na świadectwie, odpowiednio daty złożenia egzaminu dyplomowego,
  • które podlegały ubezpieczeniu społecznemu przed 1 stycznia 1999 roku,
  • które mają udokumentowany minimum 10-letni okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu – obowiązkowemu. W tym wypadku nie mają znaczenia przerwy występujące między poszczególnymi okresami zatrudnienia.