Zadaniowy czas pracy jest systemem, w którym główny nacisk położony jest na wskazanie przez naszego przełożonego pewnych zadań, jakie musimy wykonać w określonym czasie pracy.
Decydując się na taki system czasu pracy pracodawca nie musi już kontrolować czasu pracy pracownika, nadal jest jednak zobowiązany do prowadzenia na jego rzecz ewidencji urlopów czy dni wolnych. Zadaniowy system pracy może obejmować między innymi dziennikarzy, informatyków, menedżerów i innych pracowników na stanowiskach, na których wymaga się przede wszystkim efektów wynikających z wykonania powierzonych im zadań i których pracę trudno kontrolować pod względem czasowym.
Definicja zadaniowego czasu pracy według artykułu 128 kodeksu pracy jasno stanowi, że jest to czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.
Kodeks Pracy wprowadził możliwość na podstawie artykułu 140 takiego rodzaju pracy w przypadku, w którym jest to uzasadnione rodzajem pracy, jej organizacją albo miejscem jej wykonywania. Zadaniowy czas pracy może dotyczyć pracownika, jeśli choć jeden z tych warunków zostanie spełniony. Poza tym, może obowiązywać też każde stanowisko, na którym trudno jest wymierzyć i przewidzieć z dużą dokładnością czas pracy bądź porę dnia, w której dane zadanie powinno być wykonane.
Warto też podkreślić, że każde zadanie, wyznaczone pracownikowi, musi zostać przez niego wykonane osobiście i samodzielnie, przy czym ogromnym plusem dla pracownika staje się możliwość zadecydowania, kiedy i w jaki sposób podejmie się jego realizacji, trzymając się przy tym pewnych ograniczeń czasowych. Pracownicy pracujący w systemie zadaniowego czasu pracy w pewnych okresach mogą mieć większe nasilenie pracy, w innych mniejsze, powierzenie im zadań do wykonania powinno być jednak przemyślane – dopasowane w ten sposób, by obiektywnie pracownik mógł je wykonać w ciągu 40 godzin tygodniowo, 8 godzin dziennie i 5 dni w tygodniu.
W przypadku, w którym pracodawca zleci nam taką ilość zadań, których wykonanie z pewnością przekroczy więcej niż 40 godzin tygodniowo, możemy mówić o świadczeniu pracy ze strony pracownika w wymiarze godzin przekraczających normalny tydzień pracy i stanowi to podstawę do roszczenia o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Jedynym elementem kontroli pracy, jaki może tu stosować pracodawca, jest sprawdzanie, czy wyznaczone do tej pory zadania zostały wykonane w ustalonym terminie. Bazując na takiej ewidencji, pracodawca może dostosować liczbę i typ zadań do możliwości pracownika, mieszcząc ramy czasowe takiej pracy w normalnym tygodniu pracowniczym.
Bardzo ważnym jest też to, by pamiętać, że w omawianym tutaj systemie zadaniowego czasu pracy pracodawca nie może narzucić pracownikowi czasu pracy. Według artykułów Kodeksu Pracy pracodawca jest zobowiązany do porozumienia się w sprawie czasu przeznaczonego na wykonani danych zadań z pracownikiem. W sytuacji, w której mogłoby się okazać, że w szacowanym czasie wystąpiła konieczność wykonania innego zadania przez pracownika, to dodatkowe zadanie będzie pracą traktowaną jako wykonaną w godzinach nadliczbowych.
